-
1 деваться
(tylko w cz. przeszłym) podziać się, podziewać się, zapodziać się
См. также в других словарях:
zapodziewać się – zapodziać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} być gubionym, zapodziewanym; zawieruszać się gdzieś, gubić się, przepadać gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Notatki się gdzieś zapodziały. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapodziać — dk Xb, zapodziaćdzieję, zapodziaćdziejesz, zapodziaćdziej, zapodziaćdział, zapodziaćdziali a. zapodziaćdzieli, zapodziaćdziany rzad. zapodziewać ndk I, zapodziaćam, zapodziaćasz, zapodziaćają, zapodziaćaj, zapodziaćał, zapodziaćany «wetknąć coś… … Słownik języka polskiego
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści … Słownik języka polskiego
zawieruszyć — dk VIb, zawieruszyćszę, zawieruszyćszysz, zawieruszyćrusz, zawieruszyćszył, zawieruszyćszony rzad. zawieruszać ndk I, zawieruszyćam, zawieruszyćasz, zawieruszyćają, zawieruszyćaj, zawieruszyćał, zawieruszyćany, pot. «zagubić, zarzucić»… … Słownik języka polskiego
zginąć — dk Vb, zginąćnę, zginąćniesz, zgiń, zginąćnął, zginąćnęła, zginąćnęli, zginąćnąwszy 1. «ponieść śmierć, zostać zabitym, stracić życie w walce; polec, paść» Zginąć tragicznie. Zginąć śmiercią walecznych. Zginąć na polu chwały. Zginąć za wielką… … Słownik języka polskiego
kamfora — Ulotnić się, zniknąć, rozpłynąć się jak kamfora «odejść niepostrzeżenie, zapodziać się; przepaść bez śladu»: Wczoraj na ostatniej lekcji pióro leżało między nami... I znikło jak kamfora... On je zabrał! K. Makuszyński, Szatan … Słownik frazeologiczny
wyparować — dk IV, wyparowaćruję, wyparowaćrujesz, wyparowaćruj, wyparowaćował, wyparowaćowany wyparowywać ndk VIIIa, wyparowaćowuję, wyparowaćowujesz, wyparowaćowuj, wyparowaćywał, wyparowaćywany 1. «o cieczach: zamienić się w parę, przejść w stan lotny,… … Słownik języka polskiego